O parafii
Parafia Zesłania Ducha Świętego na Piaskach w Warszawie powstała w 1984 roku i należy do dekanatu żoliborskiego archidiecezji warszawskiej. Parafia położona jest na terenie dzielnic Bielany oraz Żoliborz i liczy ok. 18 tys. mieszkańców. Naszym proboszczem jest od 1 lipca 2007 roku ks. dr Sławomir Nowakowski.
W Warszawie przy ul. Broniewskiego 44 znajduje się kościół pw. Zesłania Ducha Świętego. Jest to jedyny kościół w stolicy pod takim wezwaniem. Wchodząc do świątyni, możnemy zauważyć elementy nawiązujące do tej tematyki: na drzwiach tabernakulum gotyckimi literami umieszczono napis „Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi, tej ziemi” – Jan Paweł II, wigilia Zesłania Ducha Świętego 1979, Plac Zwycięstwa w Warszawie; w górnej części ściany ołtarzowej widnieje napis w języku łacińskim „Veni, sancte Spirytus reple Tourus corda Fideliom: et tui amoris In ignem accende”; jeśli zaś spojrzymy do tyłu, oczom naszym ukaże się witraż-rozeta ukazujący Zesłanie Ducha Świętego na dwunastu Apostołów w Wieczerniku.
Architektura, konstrukcja i wystrój kościoła to dzieło trzech twórców. Projekt wykonał mgr inż. Stanisław Sołtyk, a nad jego konstrukcją czuwał mgr inż. Andrzej Krawczyk. Elementy zdobnicze w wyposażeniu świątyni wyszły spod ręki artysty rzeźbiarza mgr. Jerzego Machaja, znanego projektanta obiektów sakralnych. Jego dzieła – m.in. rzeźby Chrystusa Ukrzyżowanego (ponad 200 egzemplarzy) – znajdują się w wielu kościołach. W pracach pomagało mu kilku uczniów, m.in. Andrzej Berner i Janusz Borkowski. To oni wykonali ołtarz główny i inne ozdoby pod nadzorem Jerzego Machaja, a po jego śmierci ukończyli prace samodzielnie, konsultując je z proboszczem.
W świątyni znajduje się kaplica boczna, której wnętrze zaprojektował również Jerzy Machaj. Na ścianie głównej znajduje się wizerunek Matki Bożej Nieustającej Pomocy otoczonej tajemnicami Różańca Świętego. Pod jedną z nich ukryte jest tabernakulum. Przy kolejnej umieszczono pomieszczenie dla wystawienia Najświętszego Sakramentu. 15 sierpnia 2003 roku zostały odsłonięte dobudowane Tajemnice Światła wraz z informacją, że Jan Paweł II w 25. rocznicę swojego pontyfikatu uzupełnił różaniec o te tajemnice. Kaplice zdobią dwa okna z witrażami. Jeden jest poświęcony Ojcu Świętemu Janowi Pawłowi II, a drugi Prymasowi Tysiąclecia, Kardynałowi Stefanowi Wyszyńskiemu.
Okna wewnątrz kościoła również zdobią witraże. Największy z nich to rozeta o średnicy trzech metrów, która przedstawia Zesłanie Ducha Świętego na Apostołów w Wieczerniku. Niższe okna kościoła zawierają dziesięć witraży o ogólnej tematyce: „Duch Święty w Piśmie Świętym”. Ich projektantem jest Hanna Szczypińska – jedna z najwybitniejszych współczesnych witrażystów w Polsce.
Na zewnątrz kościoła znajduje się wieża z zegarem, który – oświetlony w nocy – dokładnie wskazuje czas. Całość kościoła jest ogrodzona. Po obu stronach ogrodzenia znajdują się drzewa i kwiaty upiększające teren kościelny. Porządkowanie terenu nadal trwa.
Historia Parafii
Parafia Zesłania Ducha Świętego powstała zasadniczo z bardzo rozległej parafii św. Jozafata, w której proboszczem był wówczas ks. kanonik Antoni Pazik. W latach 70. Władza Archidiecezjalna podjęła decyzję o utworzeniu nowej parafii na osiedlu Piaski. Ówczesny proboszcz ze względu na stan zdrowia nie podjął się tego zadania. W związku z powyższym w listopadzie 1982 roku przysłano do parafii św. Jozafata ks. dr. Antoniego Piaścika jako rezydenta i zlecono mu budowę kościoła na Piaskach. Ksiądz Piaścik natychmiast zajął się sprawami związanymi z budową. W pierwszej kolejności należało uzyskać plac pod przyszły kościół. Dzięki usilnym staraniom już w pierwszy dzień Wielkanocy 1983 roku ks. Antoni mógł ogłosić wiernym, że przyznana została lokalizacja u zbiegu ul. Broniewskiego i ul. Duracza, obok Parku Olszyna. W dalszej kolejności załatwiono wszystkie sprawy formalne związane z przejęciem placu.
W lipcu 1983 roku plac został ogrodzony. Dokonano tego jednego dnia przy entuzjastycznej pomocy ludzi. Na początku sierpnia postawiono na placu krzyż, pod którym wierni odmawiali różaniec. Wyłoniły się jednak trudności – kategoryczny sprzeciw mieszkańców dwu najbliższych bloków mieszkalnych. W związku z tym nie otrzymano pozwolenia na zagospodarowanie placu (na postawienie tymczasowej kaplicy i budynków gospodarczych). Ksiądz Piaścik czekał do połowy września, ale sprawa pozostawała bez zmian. W związku z powyższym bp Jerzy Modzelewski polecił ks. Antoniemu, aby zaczął odprawiać w niedziele Msze św. na placu. Pierwsza taka Msza św. odbyła się 18 września 1983 roku.
1 października 1983 roku bp Jerzy Modzelewski poświęcił plac kościelny. Zbliżała się zima i trzeba było podjąć decyzję co dalej: czy szybko postawić kaplicę, w której można byłoby sprawować Msze św., czy też z powrotem przenieść się do kościoła pw. św. Jozafata. Wybrano to pierwsze rozwiązanie. W listopadzie bez zezwolenia władz państwowych, dzięki ogromnemu zaangażowaniu wiernych, postawiono kaplicę, w której 4 grudnia można było po raz pierwszy odprawić Mszę św. Od tej pory w kaplicy regularnie odbywały się Msze św., aż do erygowania parafii, co miało miejsce we wrześniu 1984 roku. W uroczystość Zesłania Ducha Świętego w 1984 roku bp Jerzy Modzelewski poświęcił kaplicę, a obecny wówczas kanclerz kurii ks. dr Zdzisław Król wygłosił płomienne kazanie do zgromadzonych wiernych. Po erygowaniu parafii ks. dr Antoni Piaścik został proboszczem parafii, a do pomocy przysłano mu dwóch wikariuszy ks. Piotra Dobrzyńskiego i ks. Zenona Piskorskiego. Od tej pory rozpoczęto pracę duszpasterską. Prace budowlane stały jednak w miejscu – ciągle nie było pozwolenia na budowę.
Dopiero pod koniec 1986 roku uzyskano pozwolenie na postawienie fundamentów, a z czasem – dalszej części kościoła. W 1987 roku na dobre rozpoczęto budowę. Prace zasadniczo zakończyły się w 2000 roku. Wówczas przeniesiono sprawowanie liturgii do świątyni pachnącej jeszcze murarską zaprawą.
Na przestrzeni 20 lat, które składają się na wielobarwną historię wspólnoty, odbyło się wiele ważnych uroczystości, których rangę podnosiła obecność dostojnych gości. Świątynię konsekrował 4 maja 2002 roku Prymas Polski, Kardynał Józef Glemp.