Czasem przychodzi dzień…
EWANGELIA (Mt 10,34-11,1)
Jezus powiedział do swoich apostołów: Nie sądźcie, że przyszedłem pokój przynieść na ziemię. Nie przyszedłem przynieść pokoju, ale miecz. Bo przyszedłem poróżnić syna z jego ojcem, córkę z matką, synową z teściową; i będą nieprzyjaciółmi człowieka jego domownicy. Kto kocha ojca lub matkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien. I kto kocha syna lub córkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien. Kto nie bierze swego krzyża, a idzie za Mną, nie jest Mnie godzien. Kto chce znaleźć swe życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je. Kto was przyjmuje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, przyjmuje Tego, który Mnie posłał. Kto przyjmuje proroka, jako proroka, nagrodę proroka otrzyma. Kto przyjmuje sprawiedliwego, jako sprawiedliwego, nagrodę sprawiedliwego otrzyma. Kto poda kubek świeżej wody do picia jednemu z tych najmniejszych, dlatego że jest uczniem, zaprawdę powiadam wam, nie utraci swojej nagrody. Gdy Jezus skończył dawać te wskazania dwunastu swoim uczniom, odszedł stamtąd, aby nauczać i głosić [Ewangelię] w ich miastach.
Czasem przychodzi dzień.
Dobry, bardzo dobry dzień.
Taki jak wczorajszy dzień.
I wiesz, że dobrze spędziłeś dzień.
Wtedy spotykasz ludzi.
Dobrych, bardzo dobrych ludzi.
Olę, Agnieszkę, Kasię, Agatę…
Mariusza, Krzyśka, Pawła, Jarka…
Którzy „tracą” swoje życie.
„Tracą” swój bezpowrotny czas.
Spalają siły i nie pytaj, kiedy odpoczynku czas.
Poświęcają wolny czas, gdy inni opalają twarz.
„Tracą” życie w doczesności.
By odnaleźć je tu i w wieczności.
Choć, pewnie nawet o tym nie pomyśleli.
Gdy tak uśmiechnięci, opuszczali kościelny plac.
I to jest najpiękniejsze.
W ten ingresowy „stracony” czas.
PS. Księże Rafale – powodzenia w ten nowy czas:)
