U takich Bóg się zatrzymuje w…
EWANGELIA (Łk 19,1-10)
Jezus wszedł do Jerycha i przechodził przez miasto. A był tam pewien człowiek, imieniem Zacheusz, zwierzchnik celników i bardzo bogaty. Chciał on koniecznie zobaczyć Jezusa, kto to jest, ale nie mógł z powodu tłumu, gdyż był niskiego wzrostu. Pobiegł więc naprzód i wspiął się na sykomorę, aby móc Go ujrzeć, tamtędy bowiem miał przechodzić. Gdy Jezus przyszedł na to miejsce, spojrzał w górę i rzekł do niego: „Zacheuszu, zejdź prędko, albowiem dziś muszę się zatrzymać w twoim domu”. Zeszedł więc z pośpiechem i przyjął Go rozradowany. A wszyscy widząc to, szemrali: „Do grzesznika poszedł w gościnę”. Lecz Zacheusz stanął i rzekł do Pana: „Panie, oto połowę mego majątku daję ubogim, a jeśli kogo w czym skrzywdziłem, zwracam poczwórnie”. Na to Jezus rzekł do niego: „Dziś zbawienie stało się udziałem tego domu, gdyż i on jest synem Abrahama. Albowiem Syn Człowieczy przyszedł szukać i zbawić to, co zginęło”.
Zacheusz był grzesznikiem.
Zacheusz czuł swoją nieprawość.
Zacheusz szukał z tego wszystkiego wyjścia.
Nie zważał na nikogo.
Wdrapała się na drzewo.
Musiał zobaczyć Jezusa.
Jezus zobaczył Zacheusza.
Zobaczył jego grzeszne życie.
Zobaczył jego pragnienie poprawy.
U takich ludzi Bóg zatrzymuje się w gościnie.
I wtedy wszystko się zmienia, krok po kroku.
