Domowy Kościół

 

„Jakże
pięknym stadłem jest para wierzących, którzy mają jedną nadzieję,
jeden cel swoich pragnień, jednakowy sposób życia i takiż sam zwyczaj
posługi. Obydwoje są sobie braćmi, obydwoje współsługami; nie istnieje
żadna różnica między duchem czy ciałem, jako że rzeczywiście dwoje są w
jednym ciele. Gdzie jest jedno ciało, tam jest i jeden duch. Razem
modlą się, rozmyślają, razem też odbywają posty; nawzajem się pouczają,
nawzajem się zachęcają, nawzajem również siebie znoszą. Obydwoje
jednako zachowują się w kościele Bożym, jednako na uczcie Bożej,
jednako w trudnościach, prześladowaniach i chwilach wytchnienia. Żadne z
nich nie ma przed drugim tajemnic, żadne nie unika drugiego, żadne nie
jest ciężarem dla drugiego. Chętnie nawiedza się chorego, a
potrzebującemu przychodzi się z pomocą. Jałmużny udziela się bez
zakłopotania, ofiary składa się bez wzbudzania niepokoju, a codzienne
przestrzeganie zasad wiary nie napotyka trudności. Znak krzyża nie
jest czyniony ukradkiem, gratulacje nie są trwożliwe, a
błogosławieństwo nie jest wypowiadane jedynie w myśli" – św. Ambroży.


Ruch
Domowy Kościół – by rodzina budowała na Chrystusie Domowy Kościół –
gałąź rodzinna Ruchu Światło-Życie jest małżeńsko–rodzinnym ruchem
świeckich w Kościele, który działa w ramach Ruchu Światło-Życie. DK
łączy w sobie charyzmaty Ruchu Światło-Życie i międzynarodowego ruchu
małżeństw katolickich Equipes Notre-Dame(END). Założycielem DK jest
Sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki, z którym ściśle współpracowała
siostra Jadwiga Skudro RSCJ. Duchową kolebką ruchu jest Krościenko nad
Dunajcem. Do DK mogą należeć małżeństwa sakramentalne. Małżeństwa
gromadzą się w imię Chrystusa – dla Niego, i z miłości do Niego, aby Go
wspólnie odnajdywać trwać przy nim w swoim życiu codziennym. Włączamy
się do kręgów DK, aby sobie wzajemnie pomagać – „Równi usługują równym”
(Humanae vitae, 26). DK zwraca szczególną uwagę na duchowość
małżeńską, czyli dążenie do świętości w jedności ze współmałżonkiem.
Chce pomóc małżonkom trwającym w związku sakramentalnym w budowaniu
między nimi prawdziwej jedności małżeńskiej, która jednocześnie stwarza
najlepsze warunki do dobrego wychowania dzieci w duchu
chrześcijańskim.
Ruch DK dąży do odnowy małżeństwa i rodziny poprzez wdrażanie do:

  • życia Słowem Bożym,
  • życia modlitwą,
  • życia sakramentalnego, zwłaszcza Eucharystycznego,
  • dawania świadectwa o swoim spotkaniu z Chrystusem,
  • postawy służby we wspólnocie Kościoła, według otrzymanych darów.
    Spotkania małżeństw w ramach kręgu DK odbywają się raz w miesiącu w
    mieszkaniach poszczególnych małżeństw. Program formacyjny DK
    kształtowany jest na podstawie nauczania Kościoła, w szczególności na
    podstawie dokumentów Soboru Watykańskiego II oraz zasad formacyjnych
    Ruchu Światło-Życie i Equipes Notre-Dame.
    W ramach Ruchu Domowego Kościoła przy naszej parafii działa 1 krąg.

    Założyciel: Ks. Franciszek Blachnicki (1921-1987) – „gwałtownik” Królestwa Bożego.

    „Swoje
    liczne talenty umysłu i serca, jakiś szczególny charyzmat, jakim
    obdarzył Go Bóg, oddał sprawie budowy Królestwa Bożego. Budował je
    modlitwą, apostolstwem, cierpieniem i budował z taką determinacją, że
    słusznie myślimy o Nim jako o «gwałtowniku» tego Królestwa (por. Mt 11,
    12)".

    Tak ks. Franciszka Blachnickiego, twórcę ruchu oazowego,
    opisał Sługa Boży Jan Paweł II, związany przez lata biskupiej posługi z
    Oazą Żywego Kościoła, nazwanej później Ruchem Światło-Życie.
    Gwałtownik, człowiek, który się nie bał – to tylko niektóre z określeń
    charyzmatycznego ks. Franciszka, któremu tysiące młodych Polaków
    zawdzięcza religijną formację, zwłaszcza w czasach komunistycznej walki
    z Kościołem.

    9 grudnia 1995 roku rozpoczął się proces
    beatyfikacyjny ks. Blachnickiego. Tu wszystko się zaczęło – powiedział
    Jan Paweł II o Wadowicach. Dla ks. Franciszka wszystko zaczęło się w
    Rybniku Śląskim, gdzie przyszedł na świat 24 marca 1921 roku. W
    młodości aktywny harcerz, wiele metod wychowawczych w stworzonym przez
    siebie Ruchu zaczerpnął z harcerstwa. W 1938 roku zdał maturę, niedługo
    później podjął służbę wojskową. Żołnierz kampanii wrześniowej 1939
    roku. Aresztowany przez Niemców, trafił do obozu koncentracyjnego w
    Oświęcimiu, następnie do więzień w Zabrzu i Katowicach. W marcu 1942
    roku skazany na karę śmierci za działalność konspiracyjną przeciw
    Rzeszy. Po kilku miesiącach oczekiwania na wyrok, karę śmierci
    zamieniono mu na 10 lat więzienia po zakończeniu wojny. To właśnie na
    oddziale skazańców ks. Franciszek przeżył nawrócenie i podjął decyzję o
    zostaniu kapłanem.

    Po zakończeniu wojny wstąpił do Śląskiego
    Seminarium Duchownego w Krakowie. 25 czerwca 1950 roku przyjął
    święcenia kapłańskie. Od początku wyróżniał się jako aktywny i gorliwy
    kapłan, pracował m.in. w Wydziale Duszpasterskim Kurii i w redakcji
    „Gościa Niedzielnego”. Prowadził również ośrodek katechetyczny, a od
    1957 roku akcję trzeźwościową pod nazwą „Krucjata Wstrzemięźliwości”,
    która miała charakter ruchu odnowy religijno-moralnej.

    Duszpasterski zapał sprawił, że ks. Franciszek szybko stał się solą w
    oku komunistycznego reżimu. 29 sierpnia 1960 roku centrala Krucjaty
    Wstrzemięźliwości w Katowicach została zlikwidowana przez władze, a w
    marcu 1961 roku ks. Blachnickiego aresztowano. Po ponad 4 miesiącach
    aresztu w otrzymał wyrok 13 miesięcy więzienia z zawieszeniem na 3 lata,
    po czym został zwolniony.

    W 1961 roku ks. Blachnicki podjął
    studia specjalistyczne na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim.
    Zafascynowany nauczaniem Soboru Watykańskiego II, pragnął bardziej
    zaangażować świeckich w życie Kościoła, parafii i przybliżać im zasady
    posoborowej liturgii. W tamtych czasach były to działania
    prekursorskie, które otwierały przed świeckimi nowe obszary
    zaangażowania w życie Kościoła i wymagały nie lada zaangażowania od
    kapłanów. Pan Bóg obdarował ks. Franciszka szczególną troską o
    ewangelizację dzieci i młodzieży narażonych na ateistyczną propagandę
    komunistycznych władz.

    Metodą pracy duszpasterskiej, którą
    szczególnie propagował ks. Franciszek była praca w małych grupach, w
    których jest miejsce na wspólną modlitwę, analizę Słowa Bożego,
    dzielenie się duchowymi doświadczeniami, a wszystko pod troskliwą
    opieką kapłana. Oczywiście centrum takiej formacji była wspólna
    Eucharystia.

    Taką metodę pracy przyjęły pierwsze wspólnoty
    zakładane przez ks. Franciszka – Oazy Dzieci Bożych, skierowane do
    najmłodszych. Także wspólnoty młodzieżowe zwane początkowo Oazą Żywego
    Kościoła, a potem Ruchem Światło-Życie bazują na tym modelu pracy,
    która przez cały rok trwa w parafiach, a swoistym jej zwieńczeniem są
    dwutygodniowe rekolekcje w czasie wakacji. Rodzinną gałęzią Ruchu
    Światło-Życie jest Domowy Kościół.

    W 1981 roku stan wojenny
    zastał ks. Blachnickiego w Rzymie. Rok później osiadł On w ośrodku
    polskim Marianum w Carlsbergu w RFN i rozpoczął organizowanie
    Międzynarodowego Centrum Ewangelizacji Światło-Życie. Prowadził w nim
    pracę duszpasterską wśród polskich emigrantów. W 1982 roku założył
    „Chrześcijańską Służbę Wyzwolenia Narodów” – stowarzyszenie skupiające
    Polaków i przedstawicieli innych narodów Europy Środkowo-Wschodniej w
    walce o wyzwolenie spod komunistycznego reżimu. Zmarł nagle w
    Carlsbergu 27 lutego 1987 roku. Pochowany jest w Centrum ruchu w
    Krościenku nad Dunajcem.

Ks. F. Blachnicki jest ojcem duchowym Ruchu Światło-Życie oraz dla
związanych z ruchem wspólnot życia konsekrowanego: Instytutu
Niepokalanej Matki Kościoła (żeńskiej) i Wspólnoty Chrystusa Sługi
(męskiej).

Kontakt
Zainteresowanych kręgami rodzin Domowego Kościoła zapraszamy do kontaktu z ks. Radosławem Wasińskim (wikariusz).
Strona internetowa ruchu:
www.oaza.pl – strona główna ruchu Światło-Życie
www.dk.oaza.pl – strona główna Domowego Kościoła
www.oaza.warszawa.pl – Domowy Kościół w naszej archidiecezji

 




Msze Święte
Dni powszednieNiedziela i święta
7:00 7:00
7:30
8:00
8:30 8:30
10:00
11:30 (dla dzieci)
13:00
17:00
18:00
18:30
20:00 (Młodzieży)
Spowiedź

Podczas każdej Mszy Świętej


Adoracja Najświętszego Sakramentu

W każdą niedzielę od 19:00 do 20:00 oraz w dni powszednie od 17:30 do 18:30